نقد نمایشنامه ی مرگ تصادفی یک آنارشیست

مرگ تصادفی یک آنارشیست

نوشته ی داریو فو با ترجمه ی یدالله آقا عباسی و علی اصغر مقصودی

نشر قطره از ادبیات ایتالیا و 103 صفحه

داریو فو (2016-1926) براساس یک اتفاق واقعی، مرگ تصادفی یک آنارشیست را نوشت که در هفتاد و یک سالگی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل شد.

قلم نترس این نویسنده باعث ربوده شدن همسرش و تجاوز به وی شد و ...

 

داستانی سیاسی که چاشنی طنز داشته و طوری هنرمندانه نوشته شده که اگر بی‌سواد در سیاست هم باشیم می‌توانیم از خواندن آن لذت ببریم.

 

روانی وارد اداره‌ی مرکزی پلیس شهر میلان شده و به دنبال افشای حقیقت است. او که از تمام افراد در اداره باهوش‌تر است با تکیه بر ادله و قرار دادن افراد در بازی‌ای که خود طراحش است، می‌تواند اعترافاتی گرفته و همین باعث نمایان شدن واقعیتی می‌شود که قربانی آن آنارشیستی است که از پنجره‌ی طبقه‌ی چهارم خودکشی کرده که در واقع پرت شده است...

 

زیرکی نوشتاری داریو فو بی‌نظیر بوده، او مخاطب را در چند جای نمایشنامه به میان آورده، خودش را وارد نمایش کرده و حتی دو پایان زیبا برای این نمایشنامه در نظر می‌گیرد.

 

نمایشی از فساد حاکم بر سیستم امنیتی و پلیس، حاشا کردن ها، مغلطه کردن ها، پرونده سازی‌ها و سیاست جاری و کثیف بوده که با هوشیاری از پسش برآمده.

 

سطح ظاهری آنارشیست هرج و مرج بوده و سطح باطنی آن می‌گوید ما چیزی به اسم دولت نمی‌خواهیم.

 

صحبت‌هایی که شیرازه ندارد و همچون روحوضی‌های ایرانی بوده و پیوستی به‌وجود می‌آید به نام فساد.

 

بیش از سیصد بار این نمایشنامه به نمایش در آمد و من نسخه‌ی فیلم تأتری ایرانی را دیدم که بسیار به متن اصلی وفادار بود.

 

جلسه‌ی پنجاهم در پانزدهم مهر 1402 در موسسه پژواک فرهنگ و هنر البرز

@pezhvaak.academy

 

با حضور منتقد مهمان جناب آقای رضا عابد

@reza_abed1

و مهمان جناب آقای ستار جلیل زاده @satar427

با همکاری ندای کتاب @nedaye_ketab