مرتضی فرهادی

مرتضی فرهادی در بهمن ماه 1323 در ملایر دیده به جهان گشود. تنها چند خاطره نخستینش از یک تا دو سالگی در همدان است. کودکی و دوران زبان آموزیش را در مهاباد - مرکز فرهنگی کردستان- و دوران جوانی اش را در خمین(محسن آباد) سپری کرد.

در دو روستای دورافتاده الیگودرز لرستان به آموزگاری و در دبیرستان ها، دانشسراها تربیت معلم و تربیت معلم راهنمایی در شهرهای گلپایگان، خمین، شهرری و تهران به کار دشوار دبیری پرداخت.

درباره کتاب با شعله شقایق به شوق شرق آخرین اثر استاد مرتضی فرهادی اینجا بخوانید

وی چهار دهه هست که در دانشکده های علوم اجتماعی به ویژه دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طبابایی به تدریس اشتغال دارد و بر پایه یکی از انشا های دوران دبیری اش که "یک آموزگار آرمانی، همیشه محصل است" هرگز دست از دانشجویی برنداشته است. او بهره هوشی را بخش معمولی تر توانایی های ذهنی آدمی به شمار می آورد و همچون ایوان پاولوف بر این باور است که "نبوغ چیزی نیست بجز کار و کار و کار".

برای اطلاع از کلاس های نویسندگی آنلاین و داستان نویسی آنلاین اینجا کلیک کنید.

وی در حدود نیم قرن قبل (1347) هنگامی که دانشجوی سال سوم روانشناسی بوده، اولین کار میدانی و اکتشافی  مردم نگاری خود را آغاز کرده است، که این پژوهش در سال بعد در نخستین ویژه نامه روستایی ایران به نام "کتاب روستا" به چاپ رسیده است.

استاد مرتضی فرهادی از سال 1347 تا کنون هرگز از پژوهش های میدانی و کتابخوانه ای و در حاشیه از آفرینش کارهای ادبی و هنری رُخ برنتافته است. وی رکورد دار تعداد مقالات در حوزه علوم اجتماعی است و تعداد زیادی کتاب و مقاله چاپ نشده و کارهای نیمه کاره نیز روی دستش مانده که نیازمند زمان و کار و ویراستاری است که بنظر می رسد بیش از توانایی یک تن می باشد. به گفته استاد فرهادی انگار میزان کشت وی در این نیم قرن بیش از توان داشت و برداشت و عرضه آثار بوده است و این بار سنگین نیازمند انبازی و یاریگری بسیار است.

یادداشتی بر کتاب با شعله شقایق به شوق شرق اثر مرتضی فرهادی را اینجا بخوانید.